Bled

Verhuisd van Biandronno naar Bled: zes uurtjes Autostrada, de verlokkingen van Venetië hebben we letterlijk rechts laten liggen. Het roeien gaat voor. Omdat de botenwagen de avond voor ons vertrek al uit Italië vertrok, staan de bootjes al op ons te wachten in Slovenië. Even riggeren en snel het water op. Maar helaas, in Bled staat net zoveel wind als tijdens het begin van het trainingskamp in Varese en aangezien die schuin uit inhammen langs het meertje komt zetten, is roeien vrijwel onmogelijk. Binnen drie halen ligt de boot vol water en omdat we het hier over een echt bergmeertje hebben is het nog echt koud ook. Na drie kilometer de spieren losgeroeid te hebben, zijn we maar weer de wal opgegaan en onze kamer vol met kleding gegooid.

Vandaag is het in de ochtend echter windstil en met de steile bergwanden aan alle kanten van het meer is dit toch echt een van de mooiste roeibanen die de ik in mijn leven heb gezien. Maar zodra de training begint, is er niet veel tijd om daar van te genieten, het varen is dan met name even herkenningspunten ontdekken: Wat is er bij welke 250 meter te zien? Wat is het zicht als je waar in de baan vaart en waar begint het eiland. Dat soort dingen zijn nu belangrijk. Straks moeten we zonder nadenken blindelings weten waar we ons bevinden op de baan.

Vanmiddag nog een stukje varen en daarna de loting afwachten. Benieuwd wie we in de voorwedstrijd tegenkomen. Daarna goed rusten om morgen te laten zien waarom wij in de twee-zonder willen varen.