Nederlands kampioen heren senioren A 2-

Afgelopen week vond ik het erg moeilijk om een stuk te schrijven over het Nederlands kampioenschap. David en ik werden door iedereen gezien als de grote favoriet voor de titel. Zelf wisten wij ook dat wij de ploeg waren die het zou moeten doen na onze titel vorig jaar, de wereldbeker in München waar wij brons haalden en met onze plannen om dit jaar het wereldbekerseizoen in de twee te gaan varen.

Maar niets is zo moeilijk als een favoriete rol ook werkelijk waar maken. Op de Varsity was dit nog wel wat extremer, omdat we een ongeslagen ploeg waren en de Varsity een hele speciale wedstrijd is. Maar op het NK moet het toch ook maar weer gebeuren en er hangt veel van af voor het seizoen. Win je namelijk niet dan zal een seizoen in de twee er niet in zitten! En dat is waar we al de hele winter hard voor aan het werk zijn.

Vandaar dus afgelopen week geen verhaal over hoe lekker de twee voer en dat we vorige week dinsdag met redelijk groot gemak 3:08 en 3:09 neerzetten (doorkomsttijd wereld record is 3:07) in een training. Vorige week ging het dus echt goed in de twee, alleen hadden we alle afstanden wind mee gedaan. Goed voor de trainingstijden, achteraf niet goed voor een race wind tegen. Maar goed zaterdagmorgen om 6 uur op om een stukje warm te varen met vlak water. Dit met name omdat het in Nederland bijna onmogelijk is om voor de race een goede warming-up te draaien tussen alle andere boten die om de 6 min moeten starten. Dat betekent dat er zo'n 40 boten proberen in hetzelfde stukje startjes te doen en een stuk hard warm te varen en allerlei oefeningen waarbij sommige zo goed als stil liggen. Tel daarbij op de boten variërend tussen lichte dames beginnelingen skiff en heren eerstejaars achten en er ontstaat een chaos waarin het moeilijk is om in je roeien te komen.

Maar goed bij eerste stukken hard met wind tegen kregen we het niet lekker draaiend. De voorwedstrijd was, hoewel we met gemak wonnen, niet goed. Enige zorg over hoe het s'middags beter moet gaan, hadden we zeker. Ook in het oproeien voor de finale kregen we het niet aan de praat. Dus maar kijken hoe de wedstrijd zou gaan. Na een matige start voeren we met 4 ploegen over de 100 meter lijn, maar snel daarna trokken wij samen met de Muda's weg van de rest Gyas bleef in de buurt, maar de wedstrijd ging tussen ons en de Muda's. Om en om deden we wat druksprintjes, maar beide kregen we nooit meer dan een taft verschil. Bij ons leek het nog steeds meer op een worstelwedstrijd dan op een roeiwedstrijd. Puur op vermogen zijn we op de 1500 meter omhoog gegaan en hebben we 1 lengte voorsprong bemachtigd. Dit hielden we vast en voor mij was de vierde titel in de SA2- dan ook een feit. Maar komende week hebben we nog een hoop te bespreken, kijken wat er mis is gegaan en waar we onszelf gaan verbeteren richting de eerste wereldbeker.

Achteraf ben ik toch wel erg blij dat we gewonnen hebben en de tijden die wij en de Muda's voeren waren 20 seconde sneller dan de lichte 2- de senioren B 2- en ook waren we sneller dan de Senioren A 2x, dus zelfs met een slechte race zit de vaart er nog goed in. Ook vond ik het wederom erg mooi om tegen de Muda's te racen. Deze jonge lichte roeiers zijn een voorbeeld van waar je met talent, doorzettingsvermogen en wilskracht kan komen. Net als na de Varsity mijn bewondering voor hun prestatie.

Zondag hadden we besloten om alleen een wedstrijd in de 8 te starten en de rest van de dag te genieten van de mooie wedstrijden die er langs kwamen. Een aantal opvallende wedstrijden waren: de M18 skiff waarin Annick toch wel heel duidelijk haar macht in het junioren veld liet zien, de beide halve finales van de dames skiff die voor veel spanning zorgde met in de finale natuurlijk een fantastische overwinning voor Claudia en tot slot de lichte dames skiff waarin Maaike vanaf de start liet zien dat zij kampioen wilde worden maar waarin op de streep uiteindelijk Rianne er met het blik vandoor ging met een enorm gat naar de rest van de Nederlands lichte dames.

Onze 8 bestond als basis uit de oudevier selectie aangevuld met toproeiers Roel Braas, Matthijs Vellinga en Jozef Klaassen. Tijdens het oproeien was het stayeren erg goed, mooie klappen en veel lengte per haal. Echter toen we ons eerste startje oefenden, bleef de boot zo goed als stil liggen. We kregen er geen verbetering in dus was het op hoop van zege de wedstrijd in.

Vijf halen in de start dacht ik wow dit gaat wel lekker en met tempo 48 trokken we onze boot meteen weg van de Nereus acht naast ons en de senioren B achten, daarnaast de eerstejaars acht van Laga en de oude acht van Gyas konden nog even aanhaken maar na 300 meter was de eerste bootlengte een feit en we trokken met de wind mee door tot een tijd van 5:36. erg lekker voor een instapacht, 13 seconde sneller dan de nummer 2 en 19 seconden sneller dan de lichte WK selectie acht van vorig jaar.

Al met al een goed weekend waar we in de twee een hoop geleerd hebben en waar we in de acht een hoop lol hebben gehad. Nu op naar de wereldbeker in Bled.